عسل در روایات اسلامی | |
|
|
پیامبر اسلام(ص) فرمودند: «لم یستشف المریض بمثل شربة العسل»
«هیچ مریضی، به مانند نوشیدن عسل شفاء پیدا نمیکند.»
واژهی «شفاء» در قرآن، دربارهی خوردنیها به کار نرفته است، مگر برای عسل. و نام یک سورهای از قرآن، اختصاص به نحل (زنبور عسل) داده شده است و قرآن دربارهی وحی به زنبور عسل میفرماید:
«پروردگار تو به زنبور عسل وحی (و الهام غریزی) نمود که از کوهها و درختان و داربستهایی که (مردم) میسازند، خانههایی برگزین و تمام ثمرات (و شیرهی گلها) بخور (خوردن در اینجا مجاز است منظور نوشیدن خاص است) و راههایی را که پروردگارت برای تو تعیین کرده است براحتی بپیما.» و از شکمهایشان شرابی با رنگهای مختلف خارج میشود که در آن برای مردم شفا است بیقین در این امر نشانهی روشنی است برای جمعیتی که میاندیشیدند.»
در آیات فوق می بینیم همان طور که زنبور عسل شربت رنگارنگی می سازد که پس از هضم و جذب توسط بدن ، شفا بخش انسان از بیماریها می گردد، همین طور روان آدمی وقتی با نیروی فاکره (تفکر) از راه چشم و گوش و چشایی به تفکر درباره زندگی شگفت انگیز این حشره کوچک می پردازد و می بینید که این حشره بی رنج شاگردی هیچ شکرریزی ، ماهرانه در قنادی استاد گشته است ، و بی آنکه مکتب و دانشکده ای دیده باشد در صنعت معماری و مهندسی سرآمد معماران و مهندسین گردیده است و بی آنکه علم الاجتماع خوانده باشد با نظم و تمدنی عالی به زندگی اجتماعی پرداخته است ، مسئله وحی و نبوت پیامبران برایش کشف می شود که مدرس گشته و یا وحی و الهام پروردگار به رهبری و راهنمایی همنوعان پرداخته
قرآن شفاءُ لما فی الصدور(شفاست برای آنچه درون سینه هاست)می باشد.قرآن کریم در دو آیه کلمه عسل را ذکر نموده است:نخست در سوره محمد(ص)آیه 15 که خداوند در ستودن بهشت به نیکوکاران وعده داده است که در آنجا نهرهایی از عسل پاک و ناب روان است وسپس در سوره نحل که خواص شفابخش آنرا یادآوری نموده است
علاوه بر این پیامبر اسلام ( ص ) می فرماید :
( عسل دارای اثر درمانی برای هر بیماری جسمی است و قرآن دارای اثر درمانی برای بیماریهای روحی است بنابراین هر ۲ را برای شما توصیه می کنم ) ( بخاری )
عسل و حافظه
رسول اکرم (ص) فرمودند: " عسل مایعی است که به قوه حافظه کمک میکند. هر کس که میخواهد حافظه اش زیاد شود باید عسل بخورد"
دانشمندان آمریکایی به تازگی دست به آزمایشهای جالبی زده اند . آنها در یک نوبت به افراد مسن از نوشابه هایی که با گلوکز شیرین شده بود و در نوبت دیگر از نوشابه هایی که با ساخارین شیرین شده بودند. استفاده کردند. این محققان برای ازمایشهای حافظه این افراد یک سری تست های روانی درباره حافظه . به انها محول کردند و به وسیله این تست ها پارامتر های حافظه انها را اندازه گیری کردند. نتیجه این ازمایشها معلوم کرد هنگامی که افراد به جای نوشابه های ساخارینی از نوشابه های حاوی گلوکز استفاده میکنند . در انجام تست های حافظه موفق تر هستند .بخصوص در زمینه به خاطر سپردن لغات موفقیت آنها چشمگیر است.
از طرفی ویتامین d موجود در عسل اعمال بین کلسیم و فسفر را تنظیم میکند و در نتیجه اعصاب کار خود را خوب انجام میدهد. اعصابی که با یونهای کلسیم و فسفر همبستگی دارند. امروزه معلوم شده است تمام نقاط انها نگهدارنده حافظه میباشند. از نظر علمی صمغ موجود در عسل نمیگذارد جدار عروق سفت شود و حالت الاستیسیته خود را از دست بدهدو جدار عروق را نرم نگه میدارد و در نتیجه مواد غذایی بهتر به مغز و اعصاب میرسد و مطالب بهتر در حافظه می ماند و کمتر به دست فراموشی سپرده میشود. ازسوی دیگر عسل دارای مقدار فراوانی گلوکز است.دانشمند عسل شناس هوماد در صد مواد شیره عسلی اسپرس را با عسل فراهم شده از اسپرس چنین مقایسه کرده است.